ای داغـدار سـاقـی عـطـشان؛ نیامدی            سوز دعای خـضر و سلیـمان نیامدی
یکـسـال هـم گـذشت امـام غـریب من            دل بی‌قـرار از غـم هـجـران؛ نیامدی

حافظ که گفت؛ یوسف گم گشته می‌رسد            نگـذشـتی از حـوالـی کـنعـان! نیامدی

تـنـهـا بـهــانـۀ دلِ تـنـگ و شـکـسـتـۀ            این جمعه‌های بی‌سر و سامان نیامدی
ما بی‌وفـا شدیم و دلت را شکـسـته‌ایم            بـشـکـسـته‌ایم عـهـد و پیـمان نیامدی!
خـنـجـر بـریـد لاله به لاله سر از قـفا            سرها به روی نـیـزه پـریشان نیامدی
این روزها کـوچه پریشان شد از غـمِ            یاسی شکسته و در سوزان ... نیامدی
شبگرد کوچه؛ شال عزا روی دوشتان            ای روضه‌خوان کـوثـر قـرآن نیامدی
کـشـتی بـساز نـوحِ زمـان و قـیام کن            مـا دل سـپـرده‌ایم به طـوفـان نیـامدی
پیـراهـنت به دست کدامین نسـیم ماند            حسرت‌نـشـین شـدند غـریـبان نیامدی
این خشکسالی از غم و اندوه مهدی است            ای لـحــظـه تـبـســم بــاران نـیـامـدی